Review
Share this post:
Μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας στη σκηνή του Μόντρεαλ και συνεργασίες με μουσικούς από διάφορους χώρους, η Melissa Pipe κάνει την πρώτη της προσωπική δισκογραφική εμφάνιση. Το ότι παίζει βαρύτονο σαξόφωνο και φαγκότο δείχνει ότι έχει προτίμηση στους βαθιούς τόνους. Αλλά και το εξώφυλλο του “Of what remains” καλύπτεται από βαθιά χρώματα του δειλινού. Οι δε τίτλοι και του άλμπουμ και των κομματιών αποτυπώνουν την ανησυχία της για το εύθραυστο, το προσωρινό της ύπαρξης και των πραγμάτων στο πέρασμα του χρόνου.
Το σχήμα που χρησιμοποιεί είναι εξαμελές και συμπληρώνεται από τον Philippe Côté (τενόρο σαξόφωνο), τον Lex French (τρομπέτα), τον Geoff Lapp (πιάνο), τον Solon McDade (μπάσο) και τη Mili Hong (ντραμς). Ένα κλασικό θα λέγαμε τζαζ σεξτέτο με τρία πνευστά και rhythm section. Όταν όμως η Pipe παίρνει στα χέρια της το φαγκότο και ο Côté το μπάσο κλαρινέτο ο ήχος αποκτά μια άλλη, πολύ ιδιαίτερη χροιά. Έτσι ανάλογα με τις ανάγκες κάθε σύνθεσης το άκουσμα κυμαίνεται μεταξύ «καθαρής» και chamber jazz. Έχουμε λοιπόν αρκετά από τα κομμάτια του άλμπουμ να είναι γεμάτα από λυρισμό, λεπτεπίλεπτους τόνους και ενορχηστρωτικές πινελιές από Gil Evans. Όλα αυτά γίνονται ακόμη πιο αισθητά όταν ακούγεται το κόντρα φαγκότο του Michael Sundell, που συμμετέχει σε τρία κομμάτια και ιδίως στη μοναδική διασκευή του CD, που είναι το αργόσυρτο “Puudutus” του Εσθονού συνθέτη Tõnu Kõrvits. Από την άλλη στο “In due time” ακούμε δυναμικό hard bop με λαμπερό παίξιμο και συνεχείς ανταλλαγές φράσεων από το βαρύτονο και την τρομπέτα, ενώ το “Apothesium” είναι ένα κλασικό σε δομή και εξέλιξη μινόρε blues. Είτε έχει το βλέμμα προς τη μια κατεύθυνση είτε προς την άλλη, η Melissa Pipe τα καταφέρνει περίφημα στους πολλαπλούς ρόλους που ανέλαβε ως συνθέτρια, ενορχηστρώτρια, leader και αυτοσχεδιάστρια.
