Το ερώτημα σχετικά με το κατά πόσο μέσα από την ορχηστρική μουσική μπορεί ένας δημιουργός να μεταφέρει τις πολιτικές και κοινωνικές του ανησυχίες δεν είναι φυσικά κάτι καινούριο. Και χωρίς να χρησιμοποιεί στίχους ο καλλιτέχνης δεν έχει λίγα μέσα στη διάθεσή του για να εκφράσει αυτά που τον απασχολούν. Πρόσφατα είδαμε να επιχειρούν κάτι τέτοιο και οι δικοί μας Arbor με την πρώτη τους δισκογραφική εμφάνιση. Αυτό βλέπουμε ή καλύτερα ακούμε να κάνει και ο ντράμερ Gustavo Cortiñas.

Ο Cortiñas γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεξικό από Ουρουγουανό πατέρα και Μεξικάνα μητέρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια είναι εγκατεστημένος στο Σικάγο. Οι λατινοαμερικάνικες ρίζες του εξωτερικεύονται συνήθως με έναν ιδιόμορφο τρόπο. Όμως στο “The crisis knows no borders” (Desafio Candente records), το έκτο προσωπικό του άλμπουμ, δεν μοιάζει να τον απασχολούν, τουλάχιστον φανερά, αυτές οι καταβολές. Αυτό φαίνεται αρχικά από τον τίτλο του, που αναφέρεται στις πολλαπλές απειλές της κλιματικής αλλαγής. Φαίνεται και από την αρκετά ασυνήθιστη σύνθεση του γκρουπ το οποίο έχει επιλέξει, που δείχνει μια διάθεση για ηχητικές εξερευνήσεις: Mark Feldman (βιολί), Jon Irabagon (τενόρο σαξόφωνο), Dave Miller (κιθάρα) και φυσικά ο Cortiñas στα ντραμς.

Σε αυτό το φιλόδοξο και απαιτητικό άκουσμα οι κοινωνικοπολιτικές ευαισθησίες του ντράμερ βρίσκουν διέξοδο με μια μουσική ανήσυχη και διαρκώς φορτισμένη με ατμόσφαιρα έντασης και υποβόσκουσας απειλής, που δίνει την αίσθηση ότι κάτι απρόβλεπτο θα συμβεί. Αρκετά συχνά (“The great economic farsity”, “Skepticism”, “Wishcycle”) το βιολί αναλαμβάνει τις εισαγωγές και να δώσει τον τόνο για το τι θα ακολουθήσει. Και γενικότερα η παρουσία του βετεράνου Mark Feldman έχει μεγάλη βαρύτητα στον όλο ήχο. Το ίδιο ισχύει και για τον Miller που με την κιθάρα του αναλαμβάνει να καλύψει και τον ρόλο του μπασίστα. Στο κομμάτι με τον τίτλο του άλμπουμ ξεκινά με μια δυνατή ροκ μπασογραμμή από την κιθάρα που για πάνω από πέντε λεπτά μένει σφιχτά δεμένη με τη νευρική ρυθμική κίνηση του Cortiñas «σπρώχνοντας» το σαξόφωνο και το βιολί να αυτοσχεδιάζουν διαδοχικά και ταυτόχρονα. Ροκ υπόβαθρο έχουν και η punk jazz του “Your right under the sun”, όπως και το “Oil and water don’t mix” με τις πρώτες νότες από την μπασογραμμή (παιγμένη και πάλι από την κιθάρα) να θυμίζει το “Love will tear us apart” των Joy Division και όλο το κομμάτι να τυλίγεται από ένα βαρύ, πεσιμιστικό πέπλο. Ο Cortiñas κρατά την τελευταία λέξη για τον εαυτό του με το σόλο ντραμς “Meditation on the end of times” αντικρύζοντας τον μετά την καταστροφή κόσμο με τον αρχέγονο ήχο των κρουστών.

https://www.gustavocortinasmusic.com