“Voyage” λέγεται το καινούριο (τρίτο) άλμπουμ του Biotrio. Ένας πολύ συνηθισμένος τίτλος, που όμως έρχεται να τον υποστηρίξει εύστοχα με το κείμενό του στο εσωτερικό του CD ένα από το μέλη του γκρουπ, o ντράμερ Arne Skorpe Sjøen. «Ενστικτωδώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή ως ένα είδος ταξιδιού – κάτι που έχουμε ξεκινήσει, κάτι που βρίσκεται ήδη σε κίνηση. Αυτό γίνεται από το πρωί που ξυπνάμε και με ό,τι κάνουμε όλη την ημέρα μέχρι να πάμε για ύπνο το βράδυ: ταξιδεύουμε. Σε μέρη, ανθρώπους, καταστάσεις, υποχρεώσεις, δουλειές – οτιδήποτε με το οποίο γεμίζουμε τον χρόνο μας, ενώ μας συνοδεύει η ελπίδα ότι θα συναντήσουμε στον δρόμο μας κάτι υπέροχο που θα μας προσφέρει κάτι καλό».

Το Briotrio είναι ένα πιάνο τρίο από το Μπέργκεν της Νορβηγίας, που εκτός του Sjøen περιλαμβάνει την πιανίστρια Ingrid Øygard Steinkopf και τον κοντραμπασίστα Thomas Aurlund Lossius. Το υλικό που παρουσιάζουν ανήκει εξολοκλήρου στους ίδιους, με την πλειοψηφία των κομματιών να υπογράφεται από τον Lossius. Το πρώτο πράγμα που προσέχεις κοιτάζοντας το line up του γκρουπ είναι ότι κάθε μέλος παίζει και άλλα όργανα, πλην του βασικού του: η Steinkopf παίζει και φλάουτο, ο Lossius αφρικάνικη μπίρα και αντούνγκου, ενώ ο Sjøen παίζει χάμοντ και τραγουδά. Πέρα λοιπόν από τις αναφορές που θα περίμενε κανείς, όπως ας πούμε τις επιρροές από e.s.t., το γκρουπ επεκτείνεται και σε άλλους ήχους που το κάνουν κάθε άλλο παρά ένα ακόμη πιάνο τρίο.

Οι αντηχήσεις της μπίρα στην εισαγωγή του “Unbrakonøkkel” σε συνδυασμό με τη ζωηρή μπασογραμμή, την απλή μελωδία του πιάνου αλλά και το φλάουτο στο τέλος του κομματιού, δίνουν την αίσθηση ενός χαρούμενου αφρικάνικου χορού. Έντονο αφρικάνικο χρώμα όμως έχουν και άλλα κομμάτια, παρ’ όλο που παίζονται μόνο από πιάνο, μπάσο και ντραμς. Όπως το “Ring & reply”, που όπως λέει και ο τίτλος του αναπτύσσεται γύρω από ένα αυτοσχεδιαστικό παιχνίδι ερωταπαντήσεων ανάμεσα στα τρία όργανα. Πολύ ενδιαφέρον έχει και η εξέλιξη του “Sovekupé” που μοιάζει να ακολουθεί τη σταθερή κίνηση του τραίνου, με το χάμοντ να επιβραδύνει στο τέλος το κομμάτι χαιρετίζοντας λες την άφιξη στον προορισμό. Η σύνθεση όμως που κατά τη γνώμη μου έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε αυτό το άλμπουμ, όπου κυριαρχούν η ωριμότητα και η λιτότητα στην έκφραση, είναι το “Kontrakanara”. Η επιβλητική όσο και μακροσκελής εισαγωγή από το δοξάρι του Lossius καλύπτει σχεδόν τα μισά από τα οκτώ λεπτά του κομματιού, για να δώσει σιγά σιγά τη θέση της σε ένα παρατεταμένο ομαδικό ξέσπασμα.

www.losenrecords.no