Δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του Γιάννη Κασέτα, αν και οι συνεργάτες του αλλάζουν συχνά και ο ήχος του είναι άλλοτε εντελώς ακουστικός, άλλοτε πιο ηλεκτρικός, αυτά που χαρακτηρίζουν τη μουσική του παραμένουν σταθερά. Δίνει αφενός μεγάλη βαρύτητα στην εξέλιξη της γραφής του, εκτείνοντας κάθε τόσο τις συνθέσεις του σπονδυλωτά με τη μορφή της σουίτας ή με εισαγωγές, ενώ το όνειρο, το εξωπραγματικό, το απόκοσμο είναι σχεδόν μόνιμα μέσα στη θεματική του.

Το “Lucid Dream”, το πέμπτο κατά σειρά και πάντοτε στην Puzzlemusik άλμπουμ που κυκλοφορεί, περιστρέφεται γύρω από όσα ονειρεύεται ένας νομάς που ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο. Έχοντας ένα βασικό κουαρτέτο με τον ίδιο στο τενόρο και το βαρύτονο σαξόφωνο, τον Κωστή Χριστοδούλου στο πιάνο και τα πλήκτρα, τον Γρηγόρη Θεοδωρίδη στο κοντραμπάσο και τον Δημήτρη Κλωνή στα ντραμς, η σύνθεση του γκρουπ ενισχύεται από κομμάτι σε κομμάτι με διάφορους συμμετέχοντες.

Το μεγαλύτερο μέρος του CD καταλαμβάνουν τα έξι σύντομα μέρη της δεκαπεντάλεπτης “Nomad Suite”. Η σουίτα κυλά σε αργό και μέσο τέμπο, με μια αέρινη μελωδία που δεν φεύγει εύκολα από το μυαλό. Μελωδία που φαίνεται να έχει προκύψει από εκείνη του “Nostalgia in Puerto Rico”, ενός επίσης πολύ όμορφου κομματιού που έπεται λίγο παρακάτω και το οποίο είχε κυκλοφορήσει ψηφιακά ως single πριν λίγους μήνες. Αντιπροσωπεύει λες μια συνθετική ωριμότητα που κατέκτησε βήμα – βήμα ο Κασέτας, καθώς έχει στήσει με προσοχή κάθε νότα και κάθε πέρασμα, χωρίς την παραμικρή κίνηση εντυπωσιασμού. Τον πρώτο ρόλο στη δήλωση του θέματος και στο σολάρισμα έχουν η τρομπέτα του Μάνου Θεοδοσάκη και το τρομπόνι του Αντώνη Ανδρέου, σχηματίζοντας κάθε τόσο μια τριπλή front line μαζί με το σαξόφωνο του Κασέτα, ενώ ο Χριστοδούλου, εναλλάσσεται στο ακουστικό πιάνο και τα πλήκτρα προσθέτοντας μεγάλο πλούτο ηχοχρωμάτων. Ο σαξοφωνίστας βγαίνει αργότερα μπροστά, αρχικά με το τενόρο, αλλά κυρίως με το βαρύτονο στο ηλεκτρισμένο και βαρύθυμο “Darker” και το αργό, σχεδόν τελετουργικό και με blues συναίσθημα “The Ingenious Mind of 8-month-old Rocky Liangi”. Ειδικά με το βαρύτονο, που το επιλέγει συχνά τα τελευταία χρόνια και με το οποίο θυμίζει αρκετά τον James Carter, ο σαξοφωνίστας βρίσκει μια φωνή που του ταιριάζει και του δίνει ξεχωριστή εκφραστικότητα.

www.puzzlemusik.com