Review
Share this post:
Όταν κάποιος έχει συνεργαστεί και ηχογραφήσει με μουσικούς όπως ο Brian Blade, o Jeff Ballard και ο Walter Smith III μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι. Και όταν επιπλέον είχε δάσκαλο τον Mick Goodrich είναι κι αυτό μια ένδειξη για τη μουσική του προσέγγιση.
Ο κιθαρίστας από την Γκρενόμπλ Romain Pillon πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια στη γαλλική σκηνή, αλλά η παρουσία του είναι αισθητή και πέρα από αυτήν, έχοντας συνεχώς διεθνείς συνεργασίες και αρκετά προσωπικά άλμπουμ. Στην καινούρια του δουλειά “Open Roads” (Jazz & People) τον βρίσκουμε και πάλι με ένα διεθνές τρίο. Έχει μαζί του τον Άγγλο μπασίστα Orlando Le Fleming και τον Αμερικανό ντράμερ Mark Whitfield Jr. (γιο του γνωστού κιθαρίστα Mark Whitfield). Στα μισά από τα οκτώ κομμάτια που απαρτίζουν το άλμπουμ, όλα με την υπογραφή του Pillon, το γκρουπ γίνεται κουιντέτο καθώς προστίθενται η τρομπέτα του Βέλγου Jean-Paul Estievenart και το βιμπράφωνο του νεαρού Γάλλου Alexis Valet.
Το πρώτο που προσέχεις ακούγοντας το “Open Roads” είναι η μελωδικότητα και η επιλογή του Pillon να δουλεύει για το σύνολο και μην υπερφορτώνει τα παιξίματα. Αυτή η επιλογή, την οποία στηρίζει και η πολύ καλή παραγωγή που έχει κάνει ο ίδιος, είναι ξεκάθαρη στις μπαλάντες. Με πρώτη και καλύτερη το πολύ όμορφο κομμάτι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ. Το δυνατό μελωδικό του θέμα κινείται με ποιητική διάθεση σε ένα αργό και υπνωτιστικό τέμπο μέσα από το οποίο ο Pillon οδηγεί σιγά σιγά τη φαντασία του ακροατή να ακολουθήσει τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά του. Η ευαισθησία και η ποιητικότητα επικρατούν και στις υπόλοιπες μπαλάντες (“Thirty years after”, “What’s in the Way is the Way”). Χαρακτηρίζουν όμως και τα κομμάτια με γρήγορο τέμπο με χαρακτηριστικότερο όλων το “Ready for Cooky” όπου, παρ’ όλο ότι η ένταση ανεβαίνει διαρκώς, ο ήχος αναπνέει και έχει πολύ δυνατή αίσθηση του σουίνγκ. Και συνολικά κάθε κίνηση του Pillon βγάζει λεπτότητα, ευαισθησία και ταυτόχρονα άνεση και σιγουριά για αυτό που κάνει.
