Δύσκολο να κατατάξεις σε κάποιο ιδίωμα τους περισσότερους νέους καλλιτέχνες της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, αφού στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μαθαίνουν τη μουσική όχι μαθητεύοντας δίπλα στους παλαιότερους όπως κάποτε, αλλά μεγαλώνοντας μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο μουσικά περιβάλλον και σπουδάζοντας στα σύγχρονα ωδεία όπου ακούγονται και διδάσκονται σχεδόν τα πάντα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζουμε και τον Peter Rom που βρίσκει μεγάλη ποικιλία στην εκφορά ενός πολυπρόσωπου ηλεκτρικού γκρουβ με το βιεννέζικο τρίο του.

Ο Aυστριακός κιθαρίστας εκμεταλλεύεται χωρίς να το παρακάνει τη δεξιοτεχνία του, αξιοποιεί με δημιουργικότητα και φαντασία τις επιρροές του και μαζί με τον μπασίστα Raphael Preuschl και τον ντράμερ Jörg Mikula, δημιουργεί έναν ήχο όχι μόνο αξιοπρόσεκτο, αλλά και με δικό του χαρακτήρα. Ο Rom χρησιμοποιεί αναρίθμητες τεχνικές, εφευρίσκει ανεξάντλητους τρόπους παραμορφώσεων και κινείται αδιάκοπα μέσα και έξω από τον άλλοτε σταθερά μετρημένο, άλλοτε ελλειπτικό ρυθμό, περνώντας μέσα από τη τζαζ, το ροκ, το φανκ, τη ρέγκε και κάπου κάπου αγγίζει ή αλλοιώνει το στυλ του Pat Metheny (“Herb’s Paradise”), του Bill Frisell (“Royal Family”), του John Scofield (“Elektro”), χωρίς να κολλά για πολλή ώρα σε τίποτα απ’ όλα αυτά. Το σίγουρο είναι ότι σ’ αυτό το ευέλικτο σχήμα που μετατοπίζεται σε μόνιμη βάση κι απορροφά ο,τιδήποτε, υπάρχει άφθονη φρεσκάδα και ενέργεια.
www.peterrom.com