Review
Share this post:
H Patricia Brennan και η Taiko Saito έχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Είναι λίγο-πολύ στην ίδια ηλικία, ειδικεύονται στο βιμπράφωνο και τη μαρίμπα, ζουν και δημιουργούν μακριά από την πατρίδα τους και η πορεία τους βασίζεται σε δικές τους συνθέσεις ακολουθώντας παρόμοια αντισυμβατικά μονοπάτια.
Γεννημένη στη Veracruz του Μεξικού η Brennan εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και καταφέρνει να συνεργάζεται με σημαντικά ονόματα, όπως o Michael Formanek, η Mary Halvorson και ο John Hollenbeck. Το πρώτο της άλμπουμ “Maquishti”, μια σόλο βιμπράφωνο και μαρίμπα ηχογράφηση, κυκλοφόρησε το 2021 και το ακολούθησε πριν λίγους μήνες το εξαιρετικό “More Touch” (Pyroclastic records).
Στη νέα της δουλειά η βιμπραφωνίστρια συνεχίζει τις εξερευνήσεις της με διαφορετικό τρόπο, έχοντας αυτή τη φορά παρέα ένα κουαρτέτο με ασυνήθιστη σύνθεση, καθώς δίπλα της είναι ο Kim Cass (μπάσο), ο Marcus Gilmore (ντραμς) και ο Mauricio Herrera (κρουστά). Με άλλα λόγια ένα σχήμα κρουστών με μόνη προσθήκη το μπάσο. Με τέτοιο συνδυασμό οργάνων και επιπρόσθετα λόγω της λατινοαμερικάνικης καταγωγής της Brennan, είναι επόμενο να επικρατεί η πολυρυθμία. Τα θέματα που δηλώνει το βιμπράφωνο είναι περισσότερο ιδέες προς εξερεύνηση και λιγότερο απτές μελωδίες που μπορούν να μείνουν στη μνήμη. Και σε αυτό (την εξερεύνηση) επιδίδεται χωρίς φειδώ η Brennan με έναν τεράστιο πλούτο από μεταλλικές δονήσεις που εκτείνονται ακόμη περισσότερο με τα ηλεκτρονικά, τα εφέ και τις παραμορφώσεις που χρησιμοποιεί. Άλλοτε το κάνει με σπουδή και άλλοτε πιο χαλαρά, σε υποβλητική ατμόσφαιρα και με δυνατές εκρήξεις, όπως στην περίπτωση του δεκαπεντάλεπτου “Space for hour”. Ντραμς και κρουστά αλληλοσυμπληρώνονται, συχνά με καταιγιστικό τρόπο, ενώ το μυώδες, πληθωρικό παίξιμο του Cass, που κινείται συνήθως σε υψηλές ταχύτητες, είναι μια αδιάκοπη πηγή ενέργειας.
H Γιαπωνέζα Taiko Saito ζει εδώ και πάνω από 25 χρόνια στο Βερολίνο. Διατηρεί διάφορα σχήματα, συνεργαζόμενη μεταξύ άλλων με τον δάσκαλό της David Friedman και τη Satoko Fujii και έχει αρκετά πλούσια δισκογραφία.
Το “Tears of a Cloud” (Trouble in the East Records) είναι η πρώτη της σόλο μαρίμπα και βιμπράφωνο ηχογράφηση. Για τη δημιουργία της, όπως λέει, ακολούθησε τρεις τρόπους προσέγγισης: παίζοντας εντελώς αυθόρμητα, ακολουθώντας και αναπτύσσοντας κάποιο μοτίβο ή πειραματιζόμενη με τον ήχο και τα χαρακτηριστικά του οργάνου. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο ευθύς εξαρχής στα αυτιά του δέκτη που από τα πρώτα λεπτά αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα κατεξοχήν αυτοσχεδιαστικό άκουσμα. Η απουσία συγκεκριμένου μελωδικού θέματος και η μόνιμα πειραματική διάθεση όμως δεν κουράζουν, δεν δημιουργούν ένα βαρύ περιβάλλον, αλλά αντίθετα κρατούν την προσοχή ή καλύτερα μαγνητίζουν, μιας και η αφήγηση της Saito είναι στρωτή, ουσιαστική και χωρίς φλυαρίες, με τα κομμάτια να έχουν μέση διάρκεια γύρω στα 3 με 4 λεπτά. Όπως και στην περίπτωση της Brennan οι αντηχήσεις των δύο αυτών ατμοσφαιρικών οργάνων οδηγούν τις αισθήσεις σε ένα μυστηριώδες, απόκοσμο και γεμάτο από ασυνήθιστα χρώματα περιβάλλον.
