
Review
Share this post:
Ostara Project έχουν ονομάσει το γκρουπ τους η κοντραμπασίστρια Jodi Proznick και η πιανίστρια Amanda Tosoff. Το γυναικείο αυτό σύνολο, που μοιάζει σαν το καναδέζικο ανάλογο των Artemis μιας και συμπληρώνεται από πολύ δραστήρια μέλη της ντόπιας σκηνής, έκανε την πρώτη του εμφάνιση πριν από δυο περίπου χρόνια. Στο καινούριο του άλμπουμ, που έχει τον τίτλο “Roots” (Rhea records), στο γκρουπ συμμετέχουν η Rachel Therrien (τρομπέτα), η Allison Au (σαξόφωνο), η Valérie Lacombe (ντραμς) και η Shruti Ramani (φωνητικά).
Αν και η Proznick με την Tosoff είναι οι δύο leader του πρότζεκτ, η συνθετική συνεισφορά καθεμιάς από τις συμμετέχουσες αλλά και οι σολιστικοί ρόλοι έχουν κατανεμηθεί εντελώς ισότιμα. Έτσι όλες τους υπογράφουν από ένα κομμάτι και μόνο η Therrien ένα ακόμη, ενώ όλες επίσης παίρνουν αρκετό χρόνο για να αυτοσχεδιάσουν.
Αυτό το μοίρασμα έχει σαν αποτέλεσμα κάθε μέλος να αποτυπώνει στο σύνολο την προσωπικότητα, τα βιώματα αλλά και τις καταβολές του: η Proznick κατάγεται από την Ουκρανία, η Tossoff από τη Βουλγαρία, η Au από την Κίνα και την Πολωνία, η Ramani από την Ινδία. Το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον, πολύχρωμο και γεμάτο ομορφιές. Δεν υπάρχει κάποιο αδύναμο κομμάτι στο “Roots”, αλλά τα καλύτερα έρχονται γύρω στη μέση του άλμπουμ. Το “What a Moonlit Night” είναι ένας παραδοσιακός ουκρανικός σκοπός, διασκευασμένος υπέροχα από την Proznick. Η μελαγχολική μελωδία του αναπολεί ωραίες, ειρηνικές στιγμές στην ταλαιπωρημένη πατρίδα της. Σιγά σιγά η μελωδία αρχίζει να σουινγκάρει με δύναμη ωθώντας το πιάνο της Tossoff και αμέσως μετά το άλτο της Au να βγουν μπροστά. Όταν τελικά έρχεται η σειρά της Therrien η ένταση φτάνει στο κατακόρυφο, καθώς στο βάθος το άλτο αρχίζει να ακολουθεί τους αυτοσχεδιασμούς της τρομπέτας. Ακολουθεί το “Rajalakshmi”, ένα κομμάτι γραμμένο από τη Ramani, στο οποίο κυριαρχούν τα χωρίς λόγια φωνητικά της αλλά και οι υψηλές συχνότητες από την τρομπέτα της Therrien και το σοπράνο της Au (παρόλο που στο εξώφυλλο του CD γράφει ότι παίζει μόνο άλτο). Αυτό το ιδιόμορφο ινδικό σκατ και η εξωτική και καταιγιστική μελωδική γραμμή κάνουν τη διαφορά σε ένα ούτως ή άλλως πολύ καλό άλμπουμ.