
Review
Share this post:
H Gabriela Martina από την Ελβετία, έχει λαμπρές σπουδές στο Berklee College of Music και το New England Conservatory της Βοστώνης. Η πολύχρονη παραμονή της στην Αμερική έφερε και συνεργασίες με πολύ γνωστούς καλλιτέχνες, όπως η Meshell Ndegeocello, ο Jack DeJohnette και η Angelique Kidjo. Το τελευταίο διάστημα έχει πολύ έντονη δισκογραφική παρουσία, με ένα άλμπουμ κάθε χρονιά: “Homage to Grämlis” το 2023, “States” το 2024 και φέτος το “Explorations in sound”.
Στο καινούριο αυτό CD, από το σταθερό της γκρουπ που είχε στα δύο προηγούμενα, έχει κρατήσει μόνο τον Ουκρανό πιανίστα Maxim Lubarsky. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με ένα ντούο, που ουσιαστικά κάνει αυτό που δηλώνει και η ονομασία του άλμπουμ· εξερευνά ήχους, μιας και «συνθέτει επί σκηνής» κατά τη διάρκεια τριών συναυλιών στη Βοστώνη. Όπως λένε και οι ίδιοι «Κάθε φορά που ανεβαίνουμε στη σκηνή για να παίξουμε είναι κάτι συναρπαστικό και επίσης λίγο τρομακτικό, καθώς δεν έχουμε ιδέα τι πρόκειται να παίξουμε».
Μας δίνουν αμέσως να καταλάβουμε τι θέλουν να πουν με το κομμάτι που ανοίγει το CD, το οποίο επίσης είναι ό,τι ακριβώς λέει ο τίτλος του: “One note”. Μια και μόνο νότα, που παίζει ο Lubarsky, την επαναλαμβάνει με τη φωνή της η Martina, και γύρω από αυτήν περιστρέφονται παραλλάσσοντάς την αδιάκοπα για έξι ολόκληρα λεπτά. Μέσα στα χωρίς λόγια φωνητικά της η Martina περνάει και γνώριμους για εκείνη χαρακτηριστικούς λαρυγγισμούς από τις Άλπεις. Η πιο τολμηρές στιγμές έρχονται με το εντελώς αυτοσχέδιο “Crazy” με το οποίο οι δύο συνεργάτες αφήνονται να παρασυρθούν ελεύθερα όσο πιο μακριά γίνεται. Εκτός όμως από τα αυτοσχέδια κομμάτια που φτιάχνουν επί σκηνής «πειράζουν» και συνθέσεις άλλων. Όπως το “The Rose”, που είχε ερμηνεύσει η Bette Midler στην ομώνυμη ταινία, όπου η γνωστή μελωδία και οι στίχοι, εναλλάσσονται με ελεύθερο παίξιμο και φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς. Προς το τέλος του CD ακούμε και πιο συμβατικά παιξίματα. Πρώτα με το “Exactly like you” του Jimmy McHugh που είναι και το μοναδικό κομμάτι του άλμπουμ σε κλασική τζαζ φόρμα, με το πιάνο να κάνει αναφορές σε μεγάλους πιανίστες και τη Martina να αυτοσχεδιάζει με σκατ και σφυρίζοντας. Και αμέσως μετά με την μπαλάντα “Letter to Grämlis” από το ομώνυμο προπέρσινο άλμπουμ της Martina. Δυνατές στιγμές επιφυλάσσει και το κλείσιμο αυτής της πολύ πετυχημένης πρώτης εμφάνισης του ντούο με το “Gertrud Stein Poem” με την ερμηνεύτρια να απαγγέλλει στίχους της αγαπημένης της Γερτρούδης Στάιν, να παρεμβάλλει φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς, να επανέρχεται στην απαγγελία και πάει λέγοντας, ενώ ο Lubarsky επιδίδεται σε ένα διαρκές ερμηνευτικό ρεσιτάλ.
