O Matt Greenwood γεννήθηκε και έμαθε τη μουσική στη Ζιμπάμπουε παίζοντας με γνωστούς ντόπιους μουσικούς. Αγάπησε την τζαζ από καλλιτέχνες όπως ο Bill Frisell, o Avishai Cohen και ο Brad Mehldau, αλλά του αρέσουν και το ροκ, η φολκ, η κινηματογραφική μουσική. Εγκατεστημένος πια στο Τορόντο κάνει την πρώτη προσωπική του εμφάνιση έχοντας στο πλευρό του μια αρκετά μεγάλη παρέα από μουσικούς της πόλης: τρεις βασικούς συνεργάτες και έξι ακόμη που συμμετέχουν σε μερικά κομμάτια.

Σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι o Greenwood έχει πολλές και όχι μόνο μουσικές επιρροές. Το «Wild Angels» το έγραψε έχοντας στο μυαλό του το “Wide Angles” του Michael Brecker. Στο “From sunshine” προσπαθεί να συνδυάσει αρμονίες του Bela Bartok με το γνωστό τραγούδι “Sunshine on my shoulders” του John Denver, ενώ στο “Redemption” τους σύνθετους ρυθμούς του Steve Coleman με τον Rachmaninoff. Εκτός από τη μυθολογία (ο μύθος του Άτλαντα έδωσε τον τίτλο του σε ένα κομμάτι, σε ολόκληρο το άλμπουμ αλλά και στο κόνσεπτ του εξωφύλλου), εμπνέεται και από τη ζωγραφική, με το “The first mourning” να παίρνει τον τίτλο του από έναν πίνακα του William Bouguereau.

Πέρα όμως από όλα αυτά εκείνο που προσέχει περισσότερο κανείς ακούγοντας το “Atlas” είναι η ασυνήθιστη για ντεμπούτο συνθετική ωριμότητα και παράλληλα η συνοχή ανάμεσα στα κομμάτια που μοιάζουν να κατευθύνονται από ένα κοινό όραμα. Ο Greenwood αποφεύγει τα κιθαριστικά ακροβατικά και δίνει προτεραιότητα στο να αναπτυχθούν ομαδικά οι ιδέες του. Το τέμπο που χρησιμοποιεί είναι συνήθως αργό ή μέσο και δουλεύει πολύ την ατμόσφαιρα, δίνοντας στον ήχο μια έντονη λυρική διάσταση και κινηματογραφική ροή. Το “Dehyah” στο ξεκίνημα λειτουργεί σαν οδηγός για όλη την εξέλιξη του άλμπουμ, με μια έξοχα λυρική μελωδία που προεκτείνεται αβίαστα με ένα πολύ εκφραστικό σόλο της κιθάρας και στη συνέχεια από τo κρυστάλλινο γλίστρημα στα πλήκτρα του Joshua Stanberry. Κορυφαίο κομμάτι το εύθραυστο και νοσταλγικό “Campfire ghosts”, φόρος τιμής κι αυτό στην τραγουδοποιία του John Denver, που συγκινεί με το ευαίσθητο θέμα του αλλά και το βαθιά μελωδικό σόλο στο μπάσο από τον Mike Downes.

https://www.matt-greenwood.com