Αν και ξεκίνησε από την κλασική μουσική, η τρομπονίστρια Jennifer Wharton κάνει καριέρα με εμφανίσεις σε μιούζικαλ του Broadway και παίζοντας τζαζ. Είναι μέλος μερικών από τις πολύ γνωστές big band, όπως εκείνη του Darcy James Argue και του Alan Ferber, και έχει συνεργαστεί με πολλές ακόμη. Το 2019 δημιούργησε τη Bonegasm, μια οκταμελή μπάντα με κάθε άλλο παρά συνηθισμένη σύνθεση, καθώς περιλαμβάνει τέσσερα τρομπόνια για πρώτη γραμμή και τετραμελές rhythm section.

To “Grit & Grace” (Sunnyside) είναι το τρίτο άλμπουμ που κυκλοφορεί με το γκρουπ και πήρε τον τίτλο του από ένα άρθρο του περιοδικού Forbes, που έλεγε ότι για να τα καταφέρει μια γυναίκα στον χώρο της μπίζνες χρειάζεται να διαθέτει δύο χαρακτηριστικά: κότσια και χάρη. Ήθελε να κάνει έντονο το γυναικείο στοιχείο σε αυτό το άλμπουμ, αλλά όλοι οι συνεργάτες της είναι άντρες και έτσι επέλεξε να παίξουν κομμάτια γραμμένα από γυναίκες. Η ίδια ανέλαβε πολλούς ρόλους, αφού εκτός από το να είναι η leader, συμβάλλει με τρεις δικές της συνθέσεις, με αρκετά σόλο αλλά και με φωνητικά, καθώς στο “Coop’s condiments”, στο κλείσιμο του CD, εμφανίζεται κάπως απροσδόκητα και ως τραγουδίστρια.

Όπως είναι φυσικό το ενδιαφέρον στρέφεται πρώτα στη front line, με τον John Fedchock, τον Alan Ferber και τον Nate Mayland στα τενόρα τρομπόνια και τη Wharton στο μπάσο τρομπόνι να δηλώνουν τα θέματα και να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στους αυτοσχεδιασμούς. Όμως η Wharton φροντίζει να μην υπερφορτώσει τον ήχο των χάλκινων αλλά να τα χρησιμοποιεί με τρόπο που προσθέτει ιδιαίτερο χρώμα στις ενορχηστρώσεις, δίνοντας την αίσθηση ότι διευθύνει μια big band. Βοηθά σε αυτό και η επιλογή των συνθέσεων που όλες τους έχουν δυνατές μελωδίες και πολύ συχνά λάτιν ρυθμολογία. Το ρεπερτόριο είναι πολύ ισορροπημένο, με όλα τα κομμάτια να έχουν διάρκεια μεταξύ 5 και 7 λεπτών, ενώ έχει γίνει «δημοκρατική» κατανομή ανάμεσα στα όργανα και στη δήλωση των θεμάτων και το σολάρισμα.

Πιο ξεχωριστή ανάμεσα στις πολλές όμορφες στιγμές του άλμπουμ είναι το “In our darkest hour” της Αυστραλέζας Vanessa Perica. Ένα σκοτεινό κομμάτι, με το μελαγχολικό του θέμα να παίζεται από τις χαμηλές νότες της Wharton, με πολύ όμορφα σόλο από την ίδια και τον Ferber, αλλά και με επιβλητική ενορχήστρωση που θυμίζει Maria Schneider και Liberation Music Orchestra. Πολύ δυνατό και το παραδοσιακό μεξικάνικο “La bruja” με τη θρηνητική του μελωδία, ένα έξοχο σόλο από τον Fedchock (που είναι και σύζυγος της Wharton) και ένα εντυπωσιακό ρυθμικό φινάλε.

Η λέξη κομψότητα είναι ίσως αυτή που περιγράφει καλύτερα το “Grit & Grace”, μια δουλειά που έχει να προσφέρει πολλή απόλαυση στον ακροατή.

https://jenniferwharton.com