Πολλές οι ταινίες για μουσικούς της τζαζ τον τελευταίο καιρό. Άλλες λίγο ή περισσότερο μυθοπλαστικές, όπως το “Born to be blue” για τον Chet Baker ή το “Miles Ahead” για τον Miles Davis, ενώ άλλες καθαρά βιογραφικές. Από τις δεύτερες το “Night Bird Song” για τον σαξοφωνίστα Thomas Chapin, θα λέγαμε ότι ήρθε δικαιολογημένα να ρίξει περισσότερο φως σε έναν καλλιτέχνη που θα μπορούσε να έχει γίνει πολύ πιο γνωστός αν είχε ζήσει λίγο ακόμη, ή το “I Called Him Morgan” να εστιάσει στο τραγικό τέλος του Lee Morgan.

Το “Chasing Trane” είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, μιας και δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι υπάρχει κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί για τον John Coltrane ή ότι υπάρχει πρόσθετο οπτικό υλικό που δεν ήταν διαθέσιμο μέχρι τώρα.

Το ντοκιμαντέρ του John Scheinfeld συνδυάζει την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο (με τη φωνή του Denzel Washington στη θέση του Coltrane), συνεντεύξεις και αρχειακό υλικό (φωτογραφίες και βίντεο από τη ζωή και τις εμφανίσεις του σαξοφωνίστα). Ανάμεσα στους πολλούς που εμφανίζονται και μιλούν για τον Trane είναι τα παιδιά του, μουσικοί που συνεργάστηκαν μαζί του ή επηρεάστηκαν από εκείνον (Sonny Rollins, McCoy Tyner, Wayne Shorter, Carlos Santana, John Densmore και αρκετοί ακόμη), τρεις από τους συγγραφείς που έχουν γράψει βιβλία γι αυτόν (Lewis Porter, Ashley Khan και Ben Ratliff), αλλά και ο Bill Clinton(!). Παραστατικότερος όλων ο συγγραφέας και ακτιβιστής Cornel West που κάποια στιγμή λέει χαρακτηριστικά “ήταν μπροστά από την εποχή του. Δεν νομίζω πως η μουσική του είναι θερμόμετρο, είναι θερμοστάτης. Το θερμόμετρο απεικονίζει το κλίμα. Ο θερμοστάτης το καθορίζει”.

Ξεκινώντας με τα πρώτα του βήματα, όταν ο ήχος του δεν προμήνυε τη μετέπειτα εξέλιξη, η ταινία περνά στην επαφή του με το bebop, τη γνωριμία και την καθοριστική συνεργασία με τον Dizzy Gillespie και όπως είναι αναμενόμενο μένει στα χρόνια που πέρασε στο γκρουπ του Miles Davis. Όταν περνά στην προσωπική του πορεία, το ξέκομμα από τα ναρκωτικά, τη στροφή στην πνευματικότητα, την πολιτική συνειδητοποίηση με κομμάτια όπως το “Alabama” κι αργότερα με την επίσκεψη στο Ναγκασάκι, τη γνωριμία με τη δεύτερη γυναίκα του Alice, και πάλι δικαιολογημένα μένει αρκετά στο “A Love Supreme”, κλείνοντας με την περιοδεία του στην Ιαπωνία, λίγο πριν την ασθένεια που τελικά τον σκότωσε. Αντίθετα προσπερνά στα γρήγορα μη αφιερώνοντας πάνω από 1-2 λεπτά στη σπουδαία περίοδο που πέρασε δίπλα στον Thelonious Monk και δεν αναφέρεται καθόλου σε σπουδαίους του δίσκους, όπως ας πούμε το “Sunship” ή το “Ascention”.

Χωρίς τελικά να έχει κάτι νέο να πει -εξαιρετικά δύσκολο άλλωστε μετά από όσα έχουν γραφτεί και λεχθεί για τον Coltrane- το “Chasing Trane” είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ταινία.