Η νορβηγική Scheen Jazzorkester δεν είναι μια συνηθισμένη big band. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες ορχήστρες τζαζ της Ευρώπης και στα δυνατά της σημεία είναι το ότι ξέρει να συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο στοιχεία της κλασικής μουσικής με την τζαζ, κάτι που παλιότερα έγινε γνωστό από τον Gunther Schuller ως “Τρίτο Ρεύμα”. Πέρα από αυτά όμως, εκείνο που της δίνει μια μοναδικότητα είναι ότι λειτουργεί σαν κολεκτίβα. Αν και οι βασικοί σολίστες λίγο-πολύ είναι σταθεροί, το μέγεθος και η σύνθεσή της αλλάζει, και το σημαντικότερο, κάθε φορά στο τιμόνι βρίσκεται και ένα άλλο από τα μέλη της, που αναλαμβάνει να παρουσιάσει δικές του συνθέσεις και ενορχηστρώσεις.

Έτσι ακριβώς γίνεται και στο “Commuter Report”, το τέταρτο κατά σειρά CD της ορχήστρας στη Losen Records του Odd Gjelsnes. Μετά τον πιανίστα Rune Klakegg, τον ντράμερ Audun Kleive και τον σαξοφωνίστα Jon Øystein Rosland, ο ρόλος του ηγέτη ανήκει εδώ σε έναν άλλο πιανίστα, τον Eyolf Dale. Όπως λέει ο Dale οι συνθέσεις του, που γράφτηκαν με πίεση χρόνου, ωρίμασαν με τις ιδέες που ήρθαν στη διαδικασία της μετακίνησης από το σπίτι στο στούντιο και αντίστροφα. Έτσι κρατώντας κάθε πρωί τις διαμορφωμένες παρτιτούρες του ήταν σαν να έχει συντάξει μια αναφορά με το τι είχε συμβεί στο μεταξύ. Γι αυτό επέλεξε και τον συγκεκριμένο τίτλο για το άλμπουμ.

Αυτή η διαδικασία της συνεχούς κίνησης είναι νομίζω ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει το άλμπουμ απ’ την αρχή ως το τέλος, κάνοντάς το να ακούγεται σαν μια σουίτα στην οποία ο Dale μεταφράζει σε ήχους τις αλληλοδιαδεχόμενες εικόνες που αντικρίζει στη διάρκεια ενός ταξιδιού. Οι εικόνες γεμίζουν από πλήθος χρωμάτων με εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις που εκμεταλλεύονται την πλούσια γραμμή των πνευστών, η οποία περιλαμβάνει τρεις σαξοφωνίστες, τρεις τρομπονίστες, δυο τρομπετίστες και μια κλαρινετίστρια. Η κομψότητα του ευαίσθητου “Infinite” θυμίζει Carla Bley κι αυτό μόνο έπαινος μπορεί να ακουστεί για μια ορχήστρα. Πολύ έξυπνη η ιδέα του κοντράστ ανάμεσα στον επιβλητικό ήχο από τις τρομπέτες και τα σαξόφωνα και τη μελαγχολική και γλυκόπικρη χροιά του ακορντεόν (Rune Klakegg), ιδιαίτερα στο “Rhône” και το ομότιτλο κομμάτι του CD. Ανάμεσα στις πολλές όμορφες στιγμές του άλμπουμ το σόλο από το φλάουτο του Guttorm Guttormsen στο “Wonderific”, ενώ η πιανιστική δεξιοτεχνία του Dale είναι διάχυτη παντού.

http://www.scheenjazzorkester.no

http://www.losenrecords.no

Σχετικά στο JazzBuzz:

Scheen Jazzorkester, πολυφωνία
Scheen Jazzorkester, συλλογική πορεία