Ένα χθεσινό tweet του Jazz Foundation of America ήλθε να μας θυμίσει την ιστορία τού πώς προέκυψε το λύγισμα στην τρομπέτα του Dizzy Gillespie.

Σαν χθες πριν από 63 χρόνια (στις 6 Ιανουαρίου 1953) ο Gillespie γιόρταζε τα γενέθλια της γυναίκας του Lorraine στο κλάμπ Snookie’s της 45ης οδού στο Μανχάταν. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους που ανέβηκαν στη σκηνή ήταν ο Illinois Jacquet, η Sarah Vaughan και το κωμικό και χορευτικό δίδυμο Stump ‘n’ Stumpy. Κάποια στιγμή ο Dizzy έφυγε για να δώσει μια συνέντευξη, αφήνοντας το όργανό του όρθιο σε ένα από τα μικροσκοπικά σταντ που χρησιμοποιούν οι τρομπετίστες. Όταν γύρισε αντίκρισε έκπληκτος την καμπάνα της τρομπέτας να προεξέχει. Κατά τη διάρκεια του σόου των Stump ‘n’ Stumpy, ο ένας έσπρωξε το άλλον, ρίχνοντάς τον χωρίς να το θέλει πάνω στην τρομπέτα, με αποτέλεσμα την αναπάντεχη παραμόρφωση. Για να μη χαλάσει η βραδιά εκείνος έπαιξε προς τιμήν της γυναίκας του με το όργανο έτσι όπως είχε “καταντήσει”. Την επόμενη ημέρα το ξαναδοκίμασε και τελικά αποφάσισε ότι του άρεσε ο ήχος, ότι οι νότες έφταναν κατευθείαν στα αυτιά του, αλλά και ότι το διάβασμα από το αναλόγιο ήταν ευκολότερο. Ζήτησε από την εταιρεία Martin να του φτιάξει μια τρομπέτα με την καμπάνα σε κλίση 45 μοιρών και συνέχισε να παίζει έτσι μέχρι το τέλος της ζωής του.