Η πρώτη φορά που ο Ornette Coleman ασχολήθηκε με τη μουσική επένδυση φιλμ ήταν το 1963 με τις ταινίες μικρού μήκους “O.K. End Here” του Robert Frank, όπου έπαιζε και η Sue Mingus (γυναίκα του Charlie Mingus) και το “Improvisations” του Stefan Sharp. Δυο χρόνια αργότερα επιχείρησε να γράψει το σάουντρακ του “Chappaqua” μιας ταινίας μεγάλου μήκους αυτή τη φορά, στην οποία μεταξύ άλλων εμφανίζονταν ο William Burroughs, o Allen Ginsberg και οι Fugs. Όμως ο σκηνοθέτης της Conrad Rooks, δεν τη χρησιμοποίησε γιατί όπως είπε τη βρήκε τόσο όμορφη που θα επισκίαζε την εικόνα. Πιθανά βέβαια να προτιμούσε κάτι λιγότερο ακραίο και έτσι ανέθεσε τελικά τη μουσική επένδυση της ταινίας στον Ravi Shankar. Πάντως η μουσική του Coleman -μια σουίτα σε τέσσερα μέρη παιγμένη με το τρίο του, όπου συμμετείχαν ο μπασίστας David Izenson και ο ντράμερ Charles Moffett, μια ορχήστρα υπό τον Joseph Tekula αλλά και τον Pharoah Sanders σε ένα από τα τέσσερα μέρη- κατάφερε να κυκλοφορήσει σε ένα διπλό, δυσεύρετο πια, άλμπουμ από την Columbia.

Και την επόμενη όμως φορά που επιχείρησε να ακουστεί στις κινηματογραφικές αίθουσες ο Coleman συνάντησε και πάλι δυσκολίες. Μπορεί η μουσική που ηχογράφησε στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 1965, χρησιμοποιώντας το ίδιο ακριβώς τρίο να συνόδεψε τελικά τις εικόνες του “Who’s Crazy?”, α,λλά αυτοί που είδαν την ταινία του Alan Zion και του Thomas White ήταν ελάχιστοι. Στο φιλμ γυρισμένο σε μια αγροτική περιοχή του Βελγίου, πρωταγωνιστούν μέλη του περίφημου Living Theater, υποδυόμενοι τους τροφίμους μιας ψυχιατρικής κλινικής που απελευθερώνονται και καταφεύγουν σε ένα εγκαταλελειμένο κτίριο, το δε σενάριο βασίζεται στις επινοήσεις και τις αυτοσχεδιαστικές ικανότητες των ηθοποιών. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο του σάουντρακ είναι ότι ο σαξοφωνίστας εστιάζει το παίξιμό του όσο σε κανένα από τα άλμπουμ που έχει κάνει (για την ακρίβεια στα οκτώ από τα δέκα κομμάτια του σάουντρακ) στο βιολί και την τρομπέτα, δύο όργανα στα οποία είχε αρχίσει να επιδίδεται εκείνη την εποχή.

Μετά την προβολή στο Φεστιβάλ των Καννών του 1966, ο White δεν κατάφερε να βρει διανομέα και η ταινία παρέμεινε στα αζήτητα. Ώσπου πρόσφατα η Vanessa McDonnell, μια νέα δημιουργός ντοκιμαντέρ και φίλη της τζαζ, με αφορμή πιθανότατα και τον θάνατο του Coleman, αναζήτησε τον σκηνοθέτη που είχε φυλάξει μια κόπια στην αποθήκη του στο Κονέκτικατ. Έτσι με καθυστέρηση μισού αιώνα και με κανέναν από τους συντελεστές του σάουντρακ εν ζωή, το “Who’s Crazy?” έκανε πριν από λίγες μέρες την πρεμιέρα του στη Νέα Υόρκη.

Σχετικά στο JazzBuzz:

• Celebrate Ornette
• RIP Ornette Coleman
• Λεξιλόγιο δίχως έγκριση