Η φήμη των σπουδών τζαζ στο Πανεπιστήμιο της Indiana οφείλεται εν πολλοίς στον David Baker. Ανάμεσα στους πολλούς διάσημους που πέρασαν από τα χέρια του ήταν ο Michael και ο Randy Brecker, o Peter Erskine, o Jim Beard, o Jeff Hamilton και ο Jamey Aebersold. Δυο μεταγενέστεροι μαθητές του, ο τρομπονίστας Brent Wallarabκαι ο τρομπετίστας Mark Buselli δημιούργησαν το πολυμελές τους σύνολο με έδρα την Ινδιανάπολη το 1994 και κατόπιν προτροπής του ίδιου του Baker κυκλοφόρησαν το 2007 το “Basically Baker”, ένα άλμπουμ με δικές του συνθέσεις και ενορχηστρώσεις. Η συνέχειά του ήταν εδώ και καιρό στα σκαριά και την ολοκλήρωσή της επέσπευσε ο θάνατος του μεγάλου δασκάλου τον προηγούμενο Μάρτιο.

Το διπλό “Basically Baker Vol. 2” (Patois Records), με 11 κομμάτια συνολικής διάρκειας πάνω από μιάμιση ώρα, είναι από κάθε άποψη ένα χορταστικό tribute. Στο εξώφυλλο του CD μετράμε 22 τα μέλη της Ορχήστρας και μια πολύ μεγάλη ποικιλία οργάνων (από τα κλασικά όργανα μιας big band μέχρι τούμπα, σελέστε και βιμπράφωνο). Ανάμεσά τους βρίσκουμε τον πάντοτε έξοχο σαξοφωνίστας Rich Perry συν τρεις guest σολίστες: τον Randy Brecker, τον τρομπονίστα Wayne Wallace και τον κιθαρίστα Dave Stryker. Οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις, όλες (πλην του κλασικού “Bebop” του Dizzy Gillespie) του Baker, έχουν γραφτεί πριν από δεκαετίες. Γι αυτό και δεν έχουν ιδιαίτερα μοντέρνο ύφος, αλλά κινούνται μεταξύ bebop, modal jazz και third stream. Υπάρχουν όμως πολλά ενδιαφέροντα μέρη στις ενορχηστρώσεις, όπως η εντυπωσιακή εισαγωγή του “Harlem Pipes”, το εν είδη ύμνου προοίμιο που επανέρχεται συνεχώς στο “Honesty” (σύνθεση γνώριμη από το περίφημο “Ezz-thetics” του George Russell, όπου έπαιζε τρομπόνι ο Baker), η φανφάρα στο κλείσιμο του “The Georgia Peach”, ο τρόπος με τον οποίο κάποια κομμάτια προσωρινά απογυμνώνονται ρυθμικά (“Walt’s Barbershop”, “Harlem Pipes”, “The Georgia Peach”) για να αναδειχθούν ή να αποδομηθούν μελωδίες και αρμονίες. Η Ορχήστρα δουλεύει σαν ένα απόλυτα συντονισμένο σύνολο και από τους σολίστες δεν λάμπουν μόνο οι διάσημοι συμμετέχοντες, αλλά και οι λιγότερο γνωστοί, όπως ο πιανίστας Luke Gillespie που έχει κάνει απίστευτη δουλειά, ο Ned Boyd στο βαρύτονο σαξόφωνο, ο Bill Sears στο άλτο και ο Graham Breedlove στη τρομπέτα, χωρίς να υστερεί κανείς από τους υπόλοιπους.

https://www.patoisrecords.com